طبقه بندی فرستنده های فیبر نوری

طبقه بندی بر اساس تک فیبر/چند فیبر

فرستنده و گیرنده تک فیبر نوری:

فرستنده و گیرنده تک فیبر نوری نوع خاصی از فرستنده و گیرنده نوری است که برای رسیدن به انتقال سیگنال نوری دو طرفه فقط به یک فیبر نیاز دارد. این بدان معنی است که یک فیبر نوری منفرد برای ارسال و دریافت سیگنال‌ها استفاده می‌شود و با استفاده از تکنیک‌های مختلف تقسیم‌بندی طول موج یا زمان، به انتقال دو طرفه سیگنال‌ها دست می‌یابد. فرستنده‌های فیبر نوری تکی می‌توانند در استفاده از فیبرهای نوری در ارتباطات فیبر نوری صرفه‌جویی کنند و برای برخی از سناریوهای کاربردی که نیاز به صرفه‌جویی در منابع فیبر دارند، مناسب هستند.

فرستنده و گیرنده چند فیبر نوری:

فرستنده و گیرنده نوری چند فیبر یک نوع سنتی از فرستنده و گیرنده نوری است که برای رسیدن به انتقال سیگنال نوری دو طرفه به حداقل دو فیبر نیاز دارد. یک فیبر نوری برای ارسال سیگنال و فیبر نوری دیگر برای دریافت سیگنال استفاده می شود. فرستنده‌های فیبر چند فیبر به منابع فیبر بیشتری در ارتباطات فیبر نوری نیاز دارند، اما می‌توانند کانال‌های انتقال دو طرفه پایدارتر و مستقل‌تری را نیز فراهم کنند که برای سناریوهای کاربردی با الزامات انتقال سیگنال سخت‌تر مناسب است.

در صورتی که صرفه جویی در منابع فیبر ضروری باشد و نیازی به عملکرد انتقال بسیار بالا نباشد، می توان یک فرستنده و گیرنده فیبر نوری را در نظر گرفت. اگر به یک کانال انتقال دو طرفه پایدارتر و مستقل نیاز باشد و دارای الزامات بالاتری برای انتقال سیگنال باشد، می توان فرستنده های فیبر نوری چند فیبر را انتخاب کرد.

طبقه بندی بر اساس نوع فیبر قابل اجرا

فرستنده و گیرنده فیبر نوری تک حالته:

فرستنده های فیبر نوری تک حالته برای سیستم های ارتباطی فیبر نوری تک حالته مناسب هستند. فیبر تک حالته نوعی فیبر با قطر هسته داخلی کوچکتر 5-10 میکرون (معمولاً 9 میکرون) است که می تواند سیگنال های نوری با فرکانس بالاتر را ارسال کند. بنابراین برای انتقال اطلاعات از راه دور و سرعت بالا مناسب است. فرستنده‌های فیبر نوری تک حالته معمولاً از لیزر به عنوان منابع نوری استفاده می‌کنند که می‌تواند به فواصل انتقال طولانی‌تر و نرخ انتقال بالاتر دست یابد. این امر باعث می شود که فرستنده و گیرنده های فیبر نوری تک حالته به طور گسترده در سناریوهایی که نیاز به انتقال از راه دور دارند مانند شبکه های شهری (MAN) و شبکه های گسترده (WAN) استفاده شود.

فرستنده و گیرنده فیبر نوری چند حالته:

فرستنده و گیرنده های فیبر نوری چند حالته برای سیستم های ارتباطی فیبر نوری چند حالته مناسب هستند. قطر هسته داخلی فیبر چند حالته معمولاً بزرگ است (معمولاً 50 یا 62.5 میکرون) و می تواند چندین حالت انتقال سیگنال نوری را پشتیبانی کند. بنابراین فرستنده های فیبر چند حالته را نمی توان مستقیماً با استفاده از فیبر تک حالته متصل کرد. فرستنده‌های فیبر نوری چند حالته معمولاً از دیودهای ساطع نور (LED) به عنوان منابع نور گسیلی استفاده می‌کنند که برای انتقال در فاصله کوتاه و انتقال داده با سرعت پایین مناسب است. این امر باعث می شود که فرستنده و گیرنده های فیبر نوری چند حالته به طور گسترده در برنامه های کاربردی مسافت کوتاه مانند شبکه های محلی (LAN) و اتصالات مرکز داده استفاده شوند.